دستهایم

دستهایم بوی اره برقی میداد

ذهنم پر از عتیقه های سمسار ندیده

من با تمام موش های انسان گریز ، نوستالژی احساسی دارم

همین روز ها خودم را لاک میگیرم / وقتی میدانم خلقتم سو تفاهمی بیش نبود

چه صادقانه

چه زیبا گفتم دوستت دارم چه صادقانه پذیرفتی چه فریبنده آغوشم برایت باز شد چه ابلهانه با تو خوش بودم چه کودکانه همه چیزم شدی چه زود به خاطره یک کلمه مرا ترک کردی چه ناجوانمردانه نیازمندت شدم چه حقیرانه واژه غریبه خداحافظی به من آمد چه بیرحمانه من سوختم

چه....

چه تجارت ناشیانه ای بود آن همه نازی که من از تو خریدم ..